Wspomniane domki na Zatoce Puckiej są widoczne z brzegu w okolicach Juraty i Jastarni . Nazywane są one torpedowniami. Teraz są już tylko dwa domki (te bliżej Juraty). Ten najbliższy Jastarni uległ zniszczeniu i pozostały po nim tylko fundamenty (również widoczne) i zwane potocznie "kamieniem". Te domki mają ścisły związek z dużą torpedownią leżącą po drugiej stronie Zatoki w Babich Dołach k/Gdyni. Oto, jak o tym pisze Kadm. prof. dr hab. Antoni KOMOROWSKI w Przeglądzie Morskim nr 6/2000:
W okresie II wojny światowej prowadzono w Niemczech intensywną produkcję torped, które były przeznaczone głównie na uzbrojenie okrętów podwodnych. W tym czasie główną bazą prób torped był zakład Torpedo Versuchs Anstalt (TVA) w Eckernforde, który funkcjonował tam do czasu rozpoczęcia nalotów przez lotnictwo brytyjskie. Po ich rozpoczęciu postanowiono przenieść produkcję okrętów podwodnych oraz torped do miejscowości położonych poza zasięgiem samolotów brytyjskich.
Rejon Zatoki Gdańskiej stał się wymarzonym miejscem do budowy wszelkiego typu zakładów doświadczalnych. Panowały tu dogodne warunki do przeprowadzania doświadczeń nad nowymi typami torped. Spokojne wody Zatoki Puckiej oraz brak możliwości przeprowadzenia przez aliantów nalotu spowodowały, że na budowę nowej bazy doświadczalnej został wybrany rejon w pobliżu osiedla Hexengrund (niemiecka nazwa Babich Dołów) i miasta Gotenhafen (niemiecka nazwa Gdyni) . Tak powstały Zakłady Doświadczalne Torpedowaffenplatz (TWP) Gotenhafen-Hexengrund. Były one przeznaczone, wraz z obiektami i lotniskiem usytuowanym w jej pobliżu, do prowadzenia montażu i prób torped lotniczych serii F5 kal.450 mm oraz nowych wersji torped serii G7, w tym torped akustycznych z różnymi układami samonaprowadzania.
Te torpedy miały być kolejną "cudowną bronią" Hitlera. Nazwane zostały Zaunkonig i wyposażone były w zapalnik akustyczny oraz magnetyczny. Wykorzystywane miały być jako broń przeciwko eskortowcom atakującym U-Booty. Alianci jednak już po niedługim czasie wprowadzili tzw. Foxera (specjalna "przynęta" ciągnięta za okrętem - przeważnie były to paski blachy, które tłucząc się, udawały odgłosy śrub okrętu), powodującego eksplozję torpedy w bezpiecznej odległości od okrętu. Wadą Foxera było jednak to, że okręt nie mógł płynąć z prędkością większą niż 15 węzłów. Zaunkonig po wystrzeleniu i przepłynięciu około 400 metrów (czyli po czasie około 30 sekund) obierał kurs na obiekt wydający najgłośniejszy dźwięk. Powodowało to, że U-Boot, który taką torpedę wystrzelił musiał natychmiast zejść na jak największą głębokość (teoretycznie wystarczało 60 metrów). Mimo to, wiele razy dochodziło do tego, że torpeda jako cel obierała sobie właśnie U-Boota. Istnieją dwa takie udokumentowane przypadki (okręty cudem udało się po trafieniu torpedy uratować) - U972 (grudzień 1942) oraz U377 (styczeń 1944). Zła pogoda w dość dużym stopniu przyczyniała się do tego, że torpedy detonowały przed, lub za celem. Z wystrzelonych w czasie wojny około 700 torped tego typu tylko 77 trafiło w cel, więc nie ma się co dziwić, że Niemcy wszelkimi środkami chcieli skuteczność torped poprawić, między innymi poprzez próby na Zatoce Puckiej.
Od budynku torpedowni Babie Doły w kierunku 032 stopnie wytyczony był tor prób poligonu torped lotniczych. Techniczne próby torped lotniczych serii F5 prowadzone były z torpedowni, a inny tor prób wyznaczono dla torped zrzucanych z samolotów (typu Ju-52, He-111, Me-108, FW189) na wodach Zatoki Puckiej w pobliżu Półwyspu Helskiego. Na wysokości Juraty i Jastarni, na wodach zatoki zbudowano trzy punkty obserwacyjne wraz z pomostami dla jednostek pływających, które zabezpieczały próby [to właśnie nasze domki, co najciekawsze, zbudowane w jednej linii - przyp. red.]. W warsztatach, montowniach i na poligonie zatrudniono ok. 2500 osób. Łącznie każdego dnia wystrzeliwano z torpedowni i zrzucano z samolotów, startujących z nowego lotniska Babie Doły, ponad 200 torped lotniczych. Działalność ta doprowadziła w szybkim tempie do powstania bojowej wersji niemieckiej torpedy lotniczej F5b, którą następnie użyto w wielu działaniach niemieckiego lotnictwa morskiego.
Dziś w Babich Dołach jest baza Marynarki Wojennej RP i Lotnictwa Morskiego, a torpedownie stały się siedliskiem kormoranów i mew nad wodą oraz... nurków pod wodą (dla nich to prawdziwy podwodny raj). Z Bazy Lotnictwa Morskiego startują dziś śmigłowce ratownicze SAR udzielające rybakom i żeglarzom pomocy na morzu (SAR - Search And Rescue, czyli znajdź i uratuj, nie mylić ze "spopularozywanymi" m.in. w Wietnamie helikopterami SAD - Search And Destroy, czyli znajdź i zniszcz). I kto by pomyślał, ile historii może się zmieścić w takim małym domku...
Poniżej znajdziecie kilka zdjęć związanych z opisanym systemem torpedowni na Zatoce Puckiej.
